کندی)شهر فرهنگی سریلانکا)

                                                                                    

              کندی( Kandy) یکی از شهرهای بزرگ و مرکز استان مرکزی سریلانکا است. این شهر در ۷۰ مایلی پایتخت سریلانکا یعنی شهرکلمبو واقع شده است. این شهر تا سال ۱۸۱۵ پایتخت پادشاهی کندیان بود. اینجا کاخ تالاتا قرار دارد که دندان مقدس بودا را در خود جای داده است.  این کاخ منطقه ای مقدس برای بوداییان است[۱] .

شهر کندی پایتخت کندی نایاک ها، قبیله سلطنتی پادشاهی کندی بود. کندی نایاک به مردم سلسله نایاک هند جنوبی اطلاق می شود که بر  کندی سریلانکا حکومت می کردند. آنها بین سالهای ۱۷۰۷ و ۱۸۱۵ با پایتخت کندی حکومت می کردند. این آخرین میراث پادشاهی سریلانکا است[۲] .

شهر کندی، اغلب به عنوان پایتخت تپه‌ها و عموما با عنوان «پایتخت فرهنگی» نامیده می‌شود و یکی از اصلی ترین مقاصد توریستی سریلانکا می باشد. این شهر در ارتفاعاتی سرسبز واقع شده است و دارای معابد دیدنی می باشد. تاریخ شهر کندی باشکوه است و به عنوان تنها شهری بوده که بیش از ۳۰۰ سال در برابر تهاجم خارجی مبارزه کرده؛ تا این که در نهایت در برابر استعمار بریتانیا سقوط کرد.

شهر کندی در طول تاریخ، یک شهر دورافتاده بوده است که به راحتی در میان تپه های شیب دار و پوشیده از جنگل در مرکز سریلانکا، از خود دفاع می کرد. خاستگاه کندی به اوایل قرن سیزدهم باز می گردد. در این دوره، مردم سینهالی به تدریج به سمت جنوب حرکت کردند و در طول این مهاجرت، یک پایتخت کوتاه مدت در گامپولا در جنوب کندی، ایجاد کردند. بعد از مدتی سلسله حاکم پایتخت را به کوته که نزدیک کلمبوی کنونی است، منتقل کرد.

جمعیت شهر کندی[۳]

بر اساس سرشماری که هر ده سال یک بار در سریلانکا انجام می شود، جمعیت فعلی سریلانکا  بر اساس سرشماری سال ۲۰۲۲،  ۲۲,۱۵۶,۰۰۰  نفر است. از این تعداد جمعیت کندی ۱,۵۰۱,۰۰۰ نفر است. در آن سرشماری تعداد مرد ۷۱۶,۰۰۰ نفر و تعداد زن ۷۸۵,۰۰۰ نفر می باشد.

طبق سرشماری سال ۲۰۱۲ تعداد پیروان ادیان در کندی ۷۰ درصد بودایی ۱۷ درصد مسلمان ۱۰ درصد هندو و کمتر از ۳ درصد مسیحی هستند. از نظر قومیت به ترتیب سینهالی، تامیلی و مسلمان هستند.

پادشاهانی که بر کندی حکومت کردند:[۴]

1. سنا ساماتا ویکراماباکو (۱۴۶۹-۱۵۱۱)
2. چیاویرا بندرا (۱۵۱۱-۱۵۵۲)
3. کارالیاتا بندرا (۱۵۵۲-۱۵۸۲)
4. راجاسینهان اول (۱۵۸۲-۱۵۹۲)
5. ویمالادارماسوریای اول (۱۵۹۲-۱۶۰۴)
6. سنارات (۱۶۰۴-۱۶۳۵)
7. راجاسینهان دوم (۱۶۳۵-۱۶۸۷)
8. ویمالادارماسوریا دوم (۱۶۸۷-۱۷۰۷)
9. ویراپاراکراما نارندرا سینگان (۱۷۰۷-۱۷۳۹)
10. سری ویسایا راجاسینگان (۱۷۳۹-۱۷۴۷)
11. کرتی سری راجاسینگان (۱۷۴۷-۱۷۸۲)
12. رساتی راجاسینگان (۱۷۸۲-۱۷۹۸)
13. سری ویکراما راجاسینگان (۱۷۹۸-۱۸۱۵)

معبد دندان مقدس[۵]

معبد دندان مقدس در کنار قله آدام (Adam) به عنوان یکی از مقدس‌ترین مکان‌های سریلانکا معرفی شده و مقصد زیارتی مهمی است. این معبد با سقف طلایی‌رنگ خود، محل نگهداری دندان  بودا است. عبادت‌کنندگان در هنگام زیارت، نذورات خود را به این معبد می‌آورند. توریست‌ها و پیروان مذهبی می‌توانند از این دندان که در یک جعبه طلاست دیدن کنند. معبد در یک قصر سلطنتی واقع شده و در اطراف آن چندین معبد و موزه به چشم می‌خورد. در گذشته این باور وجود داشت که دارنده این دندان حاکم بر حق سریلانکا است. هرساله و در خلال برگزاری مراسم پراهرا[۶] (perahera)، این دندان همراه با ۶۵ فیل تزئین شده در سراسر شهر گردانده می‌شود.

دریاچه کندی[۷]

دریاچه کندی توسط آخرین شاه سریلانکا از سلسله کندی‌ها و به عنوان بخشی از معبد دندان بودا کنده شده است. کار ساخت این دریاچه که به اقیانوس شیری نیز مشهور است، به سبب حمله بریتانیا به سریلانکا در سال ۱۸۱۵ ناتمام ماند. افسانه‌های متعددی به دریاچه کندی منتسب شده و به باور عموم، شاه سریلانکا یک تونل مخفی از اینجا به قصر خود زده است. امروزه، دریاچه کندی یکی از مشهورترین جاذبه‌های گردشگری کشور سریلانکا است و علیرغم مکان آن در مرکز این شهر شلوغ، محل خوبی برای گشت و گذار و فرار از سروصدای موتورسیکلت‌ها و دست‌فروشان به شمار می‌آید.

مزرعه چای گیراگاما[۸]

سریلانکا یکی از تولیدکنندگان بزرگ چای در جهان است و مزارع چای بزرگی در این کشور به چشم می‌خورد. دیدار از یکی از این مزارع برای آشنایی نزدیک با فرآیند کشت چای و تحسین زیبایی کشتزارها ارزشمند است. اکثر این مزارع بر روی تپه‌ها قرار داشته و منظره زیبایی را خلق کرده‌اند. مزرعه چای گیراگاما (Geragama) درست در خارج از شهر کندی واقع شده و چای مورد نیاز کارخانه‌های فرآوری این محصول، از نوع سبز و تیره، را تأمین می‌کند. این مزرعه ۶۱۳ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده و دارای یک موزه چای است[۹] .

باغ گیاه‌شناسی پرادنیا رویال[۱۰]

 باغ گیاه‌شناسی سلطنتی پرادانیا در حدود ۵.۵ کیلومتری غرب شهر کندی در استان مرکزی سریلانکا قرار دارد. این باغ در نزدیکی رودخانه ماهاولی (طولانی ترین رودخانه سریلانکا) قرار دارد. این باغ به خاطر مجموعه ای از ارکیده ها مشهور است. این باغ شامل بیش از ۴۰۰۰ گونه گیاهی از جمله ارکیده، ادویه جات، گیاهان دارویی و درختان نخل است[۱۱] . هرباریوم ملی سریلانکا (The National Herbarium) به آن متصل شده است. مساحت کل باغ گیاه شناسی ۱۴۷ هکتار در ارتفاع ۴۶۰ متری از سطح دریا با ۲۰۰ روز بارندگی سالانه است. این باغ توسط اداره باغ های گیاه شناسی ملی[۱۲] اداره می شود.

مجسمه بودا[۱۳]

معبد روی تپه باهیراواکاندا معروف به معبد سری ماها بودی به دلیل مجسمه عظیم بودا که از هر نقطه ای از شهر کندی قابل مشاهده است. این مجسمه که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد،   بودا را نشان می دهد که در حالت نیروانا، اولین حالت روشنگری او نشسته است. این مجسمه با ارتفاع بیش از ۲۵ متر یکی از بلندترین مجسمه های بودا در سریلانکا است.

باهیراواکاندا به معنای "تپه گنوم" است و این نام به افسانه های پیرامون تپه معبد برمی گردد. روستائیان ساکن در منطقه اطراف زمانی بر این باور بودند که این کوه خانه یک سوسک شیطانی است که انسان های جاهل را می بلعد. روستاییان در تلاش برای دلجویی از آن، دوشیزه ای را قربانی کوه می کردند. با گذشت زمان ترس از کوه و خرافات روستاییان از بین رفت.

موزه ملی کندی[۱۴]

موزه ملی کندی در کنار معبد دندان در بخشی از کاخ سلطنتی سابق کندی واقع شده است. نمایشگاه های اولیه در ساختمان پالا واهالا  (کاخ پایین) که خانه سابق حرمسرای پادشاه بود، قرار دارند. یک نمایشگاه ثانویه در ساختمان اصلی کاخ واقع شده است. موزه توسط دپارتمان موزه های ملی نگهداری می شود.

کاخ پایین[۱۵] در دوران سلطنت سری ویکراما راجاسینگا ساخته شد و به عنوان محل اقامت ملکه‌های پادشاه کندی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۸۲ توسط انجمن هنری کندی تأسیس شد و به عنوان انباری برای آثار تاریخی ساخته شده توسط صنعتگران ماتالا استفاده می شد. این موزه در سال ۱۹۴۲ به روی عموم باز شد.

در این موزه بیش از ۵۰۰۰ اثر هنری به نمایش گذاشته شده است که شامل اسلحه، جواهرات، ابزار و دیگر آثار مربوط به دوران کندیان (قرن ۱۷ تا ۱۹) و دوران پس از استعمار بریتانیا، از جمله نسخه ای از قرارداد ۱۸۱۵ است. در محوطه موزه مجسمه سر هنری وارد، فرماندار سابق سیلان (۱۸۵۵-۱۸۶۰) قرار دارد که در ابتدا در مقابل هتل ملکه قرار داشت.

موزه سری دالادا مالیگاوا[۱۶]

سری دالادا مالیگاوا یکی از منحصربه‌فردترین موزه‌های آسیا بوده و محلی برای نمایش کلکسیونی از آثار باستانی دین بودا در سراسر آسیا و تمام جهان است. اینجا تنها موزه در نوع خود برای نمایش آئین بودائی در سراسر دنیا محسوب می‌شود. این موزه گردشگران را با این دین صلح‌آمیز آشنا می‌کند. دیدار از دالادا مالیگاوا، نه‌تنها برای پیروان بودائی بلکه برای افرادی که به دنبال آشنایی بیشتر با ریشه‌های فرهنگی سریلانکا و درک بهتر از هویت این کشور هستند، بسیار باارزش است.

این موزه در بالای طبقه اول و دوم معبد دندان در کندی، سریلانکا واقع شده است. طبقه اول شامل سوابق تاریخی، فهرست‌های کاهنان اعظم، فهرست‌های پادشاهان کندیان و مجسمه‌ها است. طبقه دوم آثار تاریخی و تابوت ها، مجسمه ها و جواهرات را در خود جای داده است. همچنین، این موزه لباس‌ها و لباس‌های پادشاه کیرتی سری راجاسینها، از جمله پوشش سر پادشاه، قطعه سینه (مانته)، کاروانیا (پارچه نخی که روی شلوار پوشیده می‌شود)، پیراهن نخی، شلوار و دستمال را در خود جای داده است.

اسالا پراهرا[۱۷]

مردم  در ماه‌های جولای یا اوت برای تماشای رویداد سالانه اسالا پراهرا (Esala Perahera)، راهی کندی می شوند. اسالا پراهرا یک رویداد تاریخی است که در آن دندان مقدس بودا در خیابان‌های شهر گردانده می‌شود. علاوه بر وجود فیل‌های رنگارنگ فراوان، رقصنده‌های محلی نیز به خیابان‌ها می‌آیند. این فیل‌های بزرگ با لباس‌های رنگارنگ و براق تزئین شده و در خلال جشنواره در خیابان‌ها گردانده می‌شوند. مسافرانی که به دنبال تماشای این جشنواره از نزدیک و نمایی خوب هستند، باید اقدام به خرید صندلی‌های ردیف جلویی با قیمت‌های بالاتر کنند.

جنگل اوداواتاکله[۱۸]

جنگل شهری اوداواتاکله  در گذشته باغی زیبا برای شاهان کندی بود. این پناهگاه طبیعی خانه گونه‌های مختلفی از پستانداران، خزندگان و جانوران شگفت‌انگیز است. به علاوه اوداواتاکله محلی دنج برای مراقبه پیروان بودائی محسوب می‌شود. این پارک در میان علاقه‌مندان به پرندگان نیز محبوب بوده و ارزش آموزشی بالایی دارد. وزارت جنگلداری سریلانکا اقدام به تاسیس دو دفتر در این منطقه حفاظت‌شده کرده و اطلاعات بیشتری را در اختیار گردشگران قرار می‌دهد. اوداواتاکله نمادی از جنگل‌های سرسبز و طبیعت استوایی سریلانکا است و یکی از بهترین دلایل برای فرار از شهر شلوغ کندی به شمار می‌آید.

گورستان سربازان کشور[۱۹]

گورستان کندی یادبودی برای سربازانی است که جان خود را برای دفاع از سریلانکا در خلال جنگ جهانی دوم از دست دادند. این محوطه مکانی باستانی از تاریخ استعماری کشور بوده و شاهدی بر تغییرات پرتلاطم سریلانکا در طول سال‌های مختلف است. این مکان آرام نقطه مقابل خیابان‌های شلوغ و پرسروصدای کندی محسوب می‌شود. قدمت این گورستان به سال ۱۸۱۷ بازمی‌گردد و آخرین آرامگاه مردمان پیر و جوانی است که در قرن‌های پیشین کندی را به عنوان خانه خود انتخاب کردند. این گورستان با حال و هوای جنون‌آمیز خود ارزش بازدید دارد.۲۰۳ جنازه در این مکان دفن وجود دارد که عبارتند از: ۱۰۷ بریتانیایی، ۳۵ آفریقای شرقی، ۲۶ سریلانکایی، ۲۳ هندی، ۶ کانادایی، ۳ ایتالیایی، ۱ فرانسوی و ۲ فرد ناشناس. از ۲۰۳ کشته، ۱۵۱ نفر ارتش، ۳۲ نیروی هوایی، ۱۶ نیروی دریایی، ۲ ناشناس، ۱ نیروی دریایی بازرگانی  و ۱ نفر از سازمان آتش نشانی[۲۰] .

معبد لانکاتیلاکا[۲۱]

معبد لانکاتیلاکا، یک معبد بودایی است که در اودونووارا - کندی واقع شده است. این بنا با شکوه ترین بنای معماری ایجاد شده در دوران گامپولا در نظر گرفته می شود.

تاریخچه این معبد به قرن چهاردهم باز می گردد. بر اساس گزارش های تاریخی این معبد در زمان پادشاه بووانکاباهو چهارم که از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۱ پس از میلاد حکومت می کرد ساخته شده است. او مسئولیت ساخت این معبد را به وزیر ارشد خود به نام سنالانکادیکارا سپرد که کار این معبد را با موفقیت به پایان رساند. معماری معبد توسط یک معمار جنوب هند به نام ساتاپاتی رایار طراحی شده است. به گفته پروفسور سنارات پاراناویتانا، ساتاپاتی رایار این معبد را با استفاده از مجسمه سازان تامیل پاندیا که از تامیل نادو به سبک هندو آورده اند طراحی کرده است.

معبد گادالدنیا[۲۲]

تاریخچه این معبد به قرن چهاردهم می رسد. بر اساس گزارش های تاریخی، این معبد در سال ۱۳۴۴ توسط سلاوامسا دارماکیرتی تحت حمایت پادشاه بووانکاباکو چهارم که از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۱ بعد از میلاد حکومت می کرد ساخته شد. معماری معبد با پیروی از سبک های هنری هندو توسط گانسواراچاری، معمار جنوب هند طراحی شده است.

بر روی صخره ای، که معبد بر روی آن قرار دارد، کتیبه ای حکاکی شده در مورد ساخت معبد وجود دارد. این معبد به سبک معماری دراویدی ساخته شده است که معماری سینهالی دوره پولونارووا و دیگر اشکال معماری هندو چینی را در خود جای داده است.معبد گادالدنیا  مرکز ادبیات سینهالی بوده است. آثار ادبی معروف سریلانکا مانند جانانوراگا کاریتایا، پارامی ماها ساتاکا، نیکایا سانگراهایا، سادارمالانکارایا، سادارماراتناکارایا، جینابودهاوالی و ترجمه معروف گادالادنی از پالی بالاواتارا توسط راهبان دارماکی از خطه دارماکی نوشته شده‌اند. ویلیوتَا سری سارانگارا سنگراسا یک مؤسسه رهبانی بودایی به نام " پریونای سری دارماگیرتی " را در محوطه معبد تأسیس کرد که به بسیاری از دانشجویان غیر روحانی آموزش می داد و در پایه گذاری آموزش رهبانی بودایی مدرن در اوایل قرن هجدهم مشارکت داشت.

معبد دگالدورووا راجا ماها [۲۳]

ساخت و ساز این معبد در سال ۱۷۷۱ در زمان پادشاهی کرتی سری راجاسینها [۱۷۴۷-۱۷۸۲ پس از میلاد] توسط برادر کوچکترش، راجادی راجاسینها، آغاز شد و پس از تاج و تخت توسط راجاسینها به پایان رسید. پس از تکمیل آن، راجاسینگه آن را در اختیار یک راهب دانشمند، موراتوتا داماککاندا ماها نایاکا ترا [۱۷۳۴-۱۸۱۱] که معلم و مشاور ارشد راجاسینها بود، قرار داد.

بر اساس افسانه های محلی، پیدایش معبد مربوط به زمانی است که یک کشاورز شکافی را بین دو تخته سنگ بزرگ در نزدیکی روستای خود کشف کرد و انبوهی از داس های طلایی را کشف کرد. او برای برداشت محصولاتش از داس استفاده کرد و هنگام عصر که به خانه برگشت آن را جایگزین کرد. او این کار را هر روز صبح ادامه می داد و هر بار در پایان روز داس را برمی گرداند. در آخرین روز برداشت، کشاورز دو داس برداشت و عصر، تنها یکی از آنها را تعویض کرد. نگهبان گنج با اطلاع از مفقود شدن یکی از داس ها با کشاورز مواجه شد و خواستار بازگرداندن فوری آن شد. کشاورز ترسیده به سمت مزارع خود دوید، داس را بیرون آورد و آن را در شکاف بین تخته سنگ ها گذاشت. سپس نگهبان سنگ ها را متصل کرد و دهانه را مهر و موم کرد. سایر اعضای دهکده از این حادثه مطلع شدند و به پادشاه اطلاع دادند و او به آنها دستور داد که غار را برداشته و معبدی در آنجا بسازند.

دانشگاه پرادنیا[۲۴]

دانشگاه پرادنیا یک دانشگاه دولتی در سریلانکا است که در شهر کندی واقع شده است. این دانشگاه بزرگترین و قدیمی‌ترین دانشگاه در سریلانکا است که در ابتدا با نام دانشگاه سیلان در سال ۱۹۴۲ تأسیس شد این دانشگاه حدود ۷۰۰ هکتار زمین را پوشش می دهد. [۲۵]

دانشکده‌های[۲۶] دانشگاه پرادنیا عبارتند از:  دانشکده هنر، دانشکده پزشکی، دانشکده علوم، دانشکده علوم دندانپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشکده دامپزشکی و علوم دامی، دانشکده مهندسی، دانشکده علوم بهداشت، دانشکده مدیریت.در رتبه‌بندی دانشگاه[۲۷] جهانی آموزش عالی تایمز ۲۰۲۳، دانشگاه پرادنیا را در رتبه  نخست سریلانکا و گروه ۵۰۱-۶۰۰ دانشگاه‌های جهان قرار دارد[۲۸] . در رتبه‌بندی مؤسسه QS در سال ۲۰۲۳ نیز این دانشگاه در رتبه اول سریلانکا قرار گرفته‌است. [۲۹]

مسجد میرا مقام

زمین این مسجد از زمین متعلق به معبد بزرگ عسکری[۳۰] توسط کیرتی سری ایرجاسینگ پادشاه کندی به یک دربار مسلمان اهدا شد[۳۱] . ساخت مسجد کنونی در سال ۱۸۵۵ آغاز و در سال ۱۸۶۴ به پایان رسید[۳۲] . این مسجد به یاد ناگور شاه الحمید میران صاحب ولی، روحانی عارف صوفی و ‌مبلغ اسلامی نامگذاری شده است. شاگردش شیخ سید سحاب الدین ولی الله در مسجد به خاک سپرده شد.

این مسجد محل چندین رویداد خشونت ضد مسلمانان از جمله تخریب دیوارهای آن در ژانویه ۲۰۱۳ و سنگسار ساختمان در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۵ بوده است[۳۳] .در ۶ ژانویه ۲۰۱۶ نواز شریف نخست وزیر پاکستان و همسرش به عنوان بخشی از سفر دولتی خود به سریلانکا در مسجد حضور یافتند[۳۴] . در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۷، مرکز مطالعات اسلامی و متولیان مسجد، بخشی از مسجد را برای اولین بار در کشور برای ورود پیروان سایر ادیان به روی عموم باز کردند[۳۵] . این رویداد برای ایجاد پل ارتباطی با  ادیان دیگر برگزار شد[۳۶] .